Interview met Roosa Lehtoranta

Dante Bellon van onze Fanclub sprak onlangs af met Roosa Lehtoranta, een van onze sterkhoudsters bij DP World Giants. Ze vertelt over haar eerste buitenlandse seizoen en haar ambities. Lees hieronder het volledige interview. Veel leesplezier!
 
Finse Roosa Lehtoranta, de dame die DP World Giants op sleeptouw neemt: “De Finse chocolade is écht beter dan de Belgische”
 
Ze is ondertussen al enkele jaren prof, maar dit seizoen waagt ze zich aan haar eerste buitenlandse basketbalavontuur. Roosa Lehtoranta (22) beleeft haar eerste seizoen buiten Finland in Antwerpen. En het gaat de jonge international goed af. “Alleen dat verkeer, hé…”, lacht ze gretig.
Afspreken doen we in de stad aan het MAS. Al bij de eerste begroeting gaat het over hét kenmerk van Antwerpen: het verkeer. “Je moet er me niets meer over vertellen. Ik snap niet dat het hier zo hectisch is. Ondertussen ben ik er al aan gewend, maar het was een hele aanpassing. In Finland kennen we dat niet.” Na twee pogingen vinden we uiteindelijk een koffiebar die ons kan ontvangen.
Roosa Lehtoranta komt uit een echte basketbalfamilie. Haar vader was prof en haar drie broers spelen net zoals haar oudste zus, die ook Fins international is, in de Finse competitie. Voor haar zus Linda-Lotta is de Belgische competitie geen onbekende. De 28-jarige point guard speelde van 2016 tot 2017 bij Castors Braine. Al kwam ze daar door een ernstige blessure amper aan spelen toe. “Pas toen ik tegen Castors speelde, besefte ik in wat voor een goed team mijn zus zat. Het is jammer dat ze die blessure toen kreeg, want voordien had ze nooit één. Ik kijk enorm op naar haar. Zij is mijn grote voorbeeld. Ik heb veel van haar geleerd.”
Merk je dat je dingen van haar hebt in je spel?
“Ik speel mijn eigen spel. We zijn twee andere types spelers. Mijn grootste sterkte is dat ik aanvallend heel goed ben. Mijn drive is goed, mijn shot ook, zowel van binnen als buiten de driepuntlijn, en ik help mijn team. Misschien is dat wel mijn grootste kwaliteit, die driepunters. Maar ook verdedigend kan ik goed uit de voeten. Als verdediger ben ik heel solide. Ik doe mijn job zoals het hoort. Het is enkel jammer dat ik trage benen heb.” (lacht)
Bij Antwerp Giants krijg je de rol als spelverdeler, ligt jou dat?
“Van nature ben ik een shooting guard, maar ik zit er niets mee in om die bal op te brengen. Dan ontwikkel ik me ook verder als guard. Ik heb die oranje bal graag in mijn handen, maar op de 2-positie ben ik echt thuis. Dan kan ik shotten, ball screens gebruiken … Mijn rol is nu ook anders dan bij mijn laatste club in Finland. Ik was kapitein als 20-jarige. Nu ben ik één van de buitenlandse speelsters hier, maar dat belet me niet om die groep op sleeptouw te nemen.”
Hoe was je eerste kennismaking met Antwerpen?
“Buiten het verkeer? Zeer aangenaam. (lacht) Ik merk dat mensen hier opener zijn dan in Finland. Daar is iedereen meer terughoudend. De mensen praten hier tegen je alsof het niets is. Ook mijn ploegmaats hebben me meteen goed en vlot in de groep geïntegreerd.”
En met een buitenlands avontuur?
“Positief. Ik was het al gewend om in Finland alleen te wonen. Ik merk wel dat ik meer ben opengebloeid als persoon. Het is voor mij ook makkelijker om met mensen een gesprek aan te gaan, want zoals ik net zei zijn Finnen eerder terughoudend. Al zal ik wel eerder luisteren dan zelf praten, tenzij er echt iets is. Verder bel ik nog wel elke dag met mijn familie en volg ik de wedstrijden van mijn broers en zussen. Afstand nemen kan je niet, maar ik ben wel iemand die het avontuur ziet zitten.”
Zijn er dingen die je niet loslaat?
(lacht) “Ik luister bijvoorbeeld nog wel altijd naar Finse muziek. En als ik heel eerlijk ben, dan vind ik de Finse chocolade ook wel beter dan de Belgische.”
Dat meen je niet?
“Zelfs mijn teamgenoten zeggen het. Toen ik hier aankwam, had ik het bij en er was niemand die het tegensprak. En ik heb het chocolademuseum aan het station al bezocht.”
Dan heb je toch de wafels al geprobeerd en de frietjes?
“Wafels… ik hou ervan. Ik heb er nog niet zoveel gegeten, drie of vier, maar die zijn hemels. Van frietjes ben ik niet zo een fan.
En wat met Lordi, die groep die eens het Eurovisiesongfestival won?
(lacht) “Dat was een eendagsvlieg. Die stijl is ook iets te hard voor mij. Ik hou wel van rock, maar eerder AC/DC. Back In Black luister ik ook altijd voor een wedstrijd, samen met Unforgettable van French Montana.”
Is dat jouw ritueel voor de wedstrijd?
“Ik heb niet echt een ritueel voor de wedstrijd. Die twee liedjes brengen me in die gameday vibe. Ik heb een playlist die ik dan beluister, maar die twee liedjes moet ik gehoord hebben.”
Onderweg, naar de arena, met file…
“Tja, ik ben al wel eens te laat geweest. Maar het is nooit meer dan een kwartier. Zoals ik al zei maak ik me niet meer druk in dat verkeer. Ik ben er al aan gewend. Ik ben van nature een kalme persoon, maar eens ik op de court sta… (lacht) dan verandert dat.”
Een echte pitbull.
“Zo zou ik het niet noemen. Ik ben gewoon iemand die graag alles wil winnen met het team. Ik kijk niet naar wat ik persoonlijk presteer. Dat is uiteraard mooi meegenomen, maar voor mij telt het team, waar ik ook speel.”
Je bent ook volwaardig lid van de nationale ploeg. Hoe is dat?
“Het is altijd leuk om je land te vertegenwoordigen. Vier jaar geleden kreeg ik een uitnodiging waar ik wel van verrast was. Ik vind het echt een eer.”
Jullie hebben onlangs ook tegen de Belgian Cats gespeeld, weliswaar verloren.
“Ik was er jammer genoeg niet bij. Maar de Cats was mijn favoriete team op het EK. Hun speelstijl bevalt me net zoals hun teamgeest. En dan vooral Emma Meesseman. Ze is een genot om naar te kijken. Ze heeft al zoveel bereikt op haar jonge leeftijd. Momenteel is zij de beste ter wereld.”
Ambieer je de WNBA?
“Neen, dat is te aanvallend voor mij. Geef mij maar een team uit de EuroLeague of EuroCup. Ik denk ook wel dat ik dat zal halen. Uiteindelijk is een basketbalspeelster top op haar 27 à 28 jaar. Ik heb dus nog een hele weg af te leggen. Awak Kuier, een Finse speelster, zal het ongetwijfeld brengen tot de WNBA. Maar nu wil ik me voor honderd procent focussen op Antwerp Giants en mijn verdere ontwikkeling. Dat zijn de twee belangrijkste zaken. Ik merk ook dat ik in die paar maanden hier echt al grote stappen heb gezet.”
Wat mag ik je toewensen voor het nieuwe jaar?
“Dat we een goed seizoen draaien met Giants en de play-offs -die we normaal wel halen- tot een goed einde brengen. Voor mij staat het groepsgevoel boven het eigenbelang. Misschien is dat wel het grootste kenmerk voor Finnen. Al zal die terughoudendheid zeker op twee staan.” (lacht)
Bedankt voor dit gesprek en een fijn 2020 gewenst!
 
 
Met je seizoensabonnement heb je gratis toegang tot alle thuiswedstrijden van de reguliere competitie en eventuele play-offs van DP World Giants. Zak volgende data eens af naar de Heylen Vastgoed Basket Campus voor de laatste thuiswedstrijden van onze dames:
– Za 11/01/20, 20u30 – DP World Giants vs Liège Panthers
– Za 25/01/20, 20u30 – DP World Giants vs VOO Verviers Pepinster
– Za 01/02/20, 20u30 – DP World Giants vs Kortrijk Spurs
– Za 22/02/20, 20u30 – DP World Giants vs Kangoeroes Pitzemburg Mechelen
– Za 07/03/20, 20u30 – DP World Giants vs Phantoms Basket Boom